Terapia integracji sensorycznej
Terapią integracji sensorycznej w ramach projektu na terenie przedszkola
objętych było 20 dzieci, w tym 10 dziewcząt i tyle samo chłopców. Zajęcia te
prowadzone były przez terapeutów: Alinę Czaję, Sabinę Panaszek, Roksanę
Tomczyk i Aleksandrę Kochalską, trwały 45 minut i odbywały się w sali do tej formy
terapii wyposażonej w specjalistyczny sprzęt. Wybierając uczestników zajęć brano
pod uwagę ich potrzeby w zakresie funkcjonowania zmysłów – były to dzieci zarówno
pełnosprawne jak i posiadające orzeczenia do kształcenia specjalnego. Integracja
sensoryczna to proces, w którym mózg odbierając informacje za pomocą wszystkich
zmysłów, interpretuje je, segreguje, integruje ze sobą i wcześniejszymi
doświadczeniami oraz odpowiada na nie adekwatną reakcją. Często proces ten jest
zaburzony, terapia SI służy więc integracji wrażeń sensorycznych a tym samym
podnosi jakość funkcjonowania dziecka w różnych sferach rozwoju. U dzieci objętych
tą formą wsparcia w ramach projektu najczęściej przejawianymi problemami
w zakresie SI były zaburzenia planowania ruchu i kontroli postawy oraz dysfunkcje
modulacji sensorycznej. Czas objęcia danego dziecka terapią był wprawdzie zbyt
krótki by zniwelować lub w znaczący sposób poprawić zaburzone funkcje, lecz
zdecydowanie wpłynął na progres w zakresie wzmocnienia napięcia mięśni,
równowagi, praksji, lepszą izolację ruchów oczu od ruchów głowy, większą tolerancję
na wrażenia dotykowe czy przedsionkowe. Terapia SI w ramach projektu była więc
nie tylko dobrą zabawą na zjeżdżalniach, ruchomych platformach czy sprzęcie
podwieszanym, ale i ciężką pracą mięśni oraz pokonywaniem przez dzieci własnych
słabości, lęku przed niestabilną powierzchnią, rotacją, wysokością czy nieprzyjemną
fakturą. W zajęciach wykorzystywane były pomoce zakupione na
potrzeby projektu do tej formy wsparcia takie jak masażery, huśtawka tarczowa,
beczka czy sensoryczna podłoga z cieczą. Mali uczestnicy z przyjemnością brali
udział w terapii, z pewnością było to dla nich cenne i wartościowe
doświadczenie.
Publiczne Przedszkole nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi im. Cz. Janczarskiego w Kluczborku
Jesteśmy przedszkolem z tradycją sięgającą ponad pół wieku. Szanujemy dorobek minionych pokoleń. Korzystając z doświadczeń stale się rozwijamy tworząc wizję naszej placówki. W przyszłość wkraczamy z postępem dostosowując się do potrzeb dziecka - Przedszkolaka XXI wieku. Panuje u nas wyjątkowo rodzinna atmosfera, którą tworzą wspaniali pracownicy i jeszcze wspanialsi wychowankowie.
Menu główne
Inne
Terapia indywidualna: rewalidacja
Terapią indywidualną objęto dwóch chłopców autystycznych. Na jedno dziecko
przypada 30 godzin rewalidacji.
Praca z dziećmi ukierunkowana była na:
• Wzbudzanie motywacji do porozumiewania się z otoczeniem, organizacja sytuacji
wychowawczych wymagających wyboru i konsekwentnego poszanowania każdej decyzji,
wprowadzanie gestów i symboli Makaton.
• Poszerzanie zakresu słownictwa, ćwiczenia dźwiękonaśladowcze
• Rozwijanie umiejętności naśladowania i współdziałania
• Kształcenie prawidłowych relacji społecznych
• Wdrażanie do aktywnego uczestnictwa na zajęciach, uważnego słuchania poleceń
i wykonywania ich, kończenia rozpoczętych prac; rozbudzanie aktywności i ciekawości
poznawczej
• Kształcenie zaradności i samodzielności w życiu codziennym
• Wdrażanie do przeprowadzania prostych operacji umysłowych: porównywanie,
odwzorowywanie, porządkowanie, klasyfikowanie, uogólnianie.
• Rozwijanie percepcji słuchowej – trening słuchowy: ćwiczenia reakcji na sygnał, dostrzeganie
dźwięków w otoczeniu i różnicowanie ich; rozpoznawanie odgłosów zwierząt, pojazdów,
dźwięków otoczenia; zabawy słuchowo-rytmiczne uwrażliwiające na rytm, gest, ruch; ruchowe
odtwarzanie układów rytmicznych np. wyklaskiwanie rytmu, tupanie, wystukiwanie,
odzwierciedlanie rytmu muzyki za pomocą dźwięków granych na instrumentach, różnicowanie
intonacji w zdaniach pytających, oznajmujących, rozkazujących; różnicowanie i rozpoznawanie
dźwięków mowy zgodnie z możliwościami dziecka (sylaby, głoski)
• Doskonalenie percepcji wzrokowej na materiale konkretnym (obserwacja; dobieranie i
wyszukiwanie; układanie historyjek, szeregów z zachowaniem określonego rytmu, obrazków z
części; porównywanie obrazków, liczby elementów, wyodrębnianie przedmiotów;
klasyfikowanie; odwzorowywanie); geometrycznym (ćwiczenia z
wykorzystaniem klocków Dienes'a; rozpoznawanie figur płaskich, utrwalanie ich nazw, dzielenie
większej figury na mniejsze, układanie figur pod względem danego kryterium, spostrzeganie
figury na tle itp); spostrzeganie na materiale literopodobnym w miarę możliwości dzieci
• Rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego
• Rozwijanie kompetencji matematycznych poprzez kształcenie rozumienia aspektu kardynalnego
liczb w miarę możliwości dziecka, klasyfikowanie wg jednej i więcej cech, tworzenie zbiorów wg
polecenia i wg własnego pomysłu, utrwalanie znajomości pojęć matematycznych (więcej, mniej,
tyle samo) utrwalanie znajomości cyfr poznanych na zajęciach w grupie.
• Wydłużanie czasu koncentracji na zadaniu
W pracy wykorzystywano metody pracy tj.: Gimnastyka Mózgu P. Dennisona, MDS – Metoda Dobrego
Startu, Metoda Aktywności Knillów, Metoda Weroniki Sherborne, terapia ręki.
Terapia indywidualna: rewalidacja (Surdopedagogika)
Zajęciami zostało objętych 3 dzieci w wieku przedszkolnym w wymiarze 30h z każdym podopiecznym.
Zajęcia głównie bazowały na rozwijaniu kompetencji słuchowych, które ściśle są związane
z procesem opanowywania mowy i kształtowania pojęć. Nauka mowy w oparciu o inne zmysły,
szczególnie wzrok i dotyk, w połączeniu ze słuchowym jej odbiorem, ma wtedy szansę postępować
sprawniej.
Dlatego podczas zajęć pracowano również nad rozwijaniem
- sprawności ruchowej,
- uwagi i spostrzegawczości,
- samodzielności i wytrwałości,
- umiejętności naśladownictwa,
- pamięci i wyobraźni,
- rozumowania i wnioskowania.
- nabywania wiadomości i umiejętności ( w tym spraw moralno – społecznych ).
Program wychowania słuchowego obejmował ćwiczenia z zakresu:
- czasu trwania dźwięku (długo – krótko)
- natężenia dźwięku (cicho – głośno)
- częstotliwości dźwięku (wysoko – nisko)
- ilości nadanych sygnałów (ile)
- tempa nadawanego sygnału (szybko – powoli)
- lokalizacji źródła dźwięku
- rytmu.